Ο ιστός της μοναξιάς μου!!!





Όταν στο ακρογιάλι κάθομαι αγναντεύοντας

πάνω στα βράχια που απαλά ξεσπάει το κύμα,

νοιώθω της ίδιας μου ζωής πως είμαι θύμα,

στης μοναξιάς μου τον ιστό χαροπαλεύοντας.



Ξάφνου ένα ολόλαμπρο άσπρο μαργαριτάρι

φεύγει από τα μάτια μου, στη θάλασσα κυλάει

αυτή που μες στα βάθη της τα πιο όμορφα φυλάει

σκεπαζοντας τα μ' απαλό της λησμονιάς χορτάρι.



Κοιτάζω τον ορίζοντα σε όλο του το πλάτος

σα να γυρεύω εκεί να βρω τόν άλλο εαυτό μου,

αυτόν που έχασα γιατί, κι ήταν μεγάλο λάθος

που έπλεξα τριγύρω μου όμορφα τον ιστό μου,

κλείνοντας μέσα εκεί το πιο τρελό μου παθος

ψηλά να ζήσω στην κορφή αυτού του κόσμου.

Βαγγέλης Δ.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
δεν εχω λογια ευχαριστω τον ανθρωπο που το σκευτηκε αυτο το πραγμα..
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
μπράβο και πάλι μπράβο!
Κάθε αναδημοσίευση ολική η μερική σε άλλο ιστότοπο θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μου και σύνδεσμο (link) στο άρθρο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Λόγια σοφά ... σκέψεις σοφών ανθρώπων

Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής!!! (Λόγια Αγάπης)

Έχεις ακούσει για το βιβλίο της ζωής του κάθε ανθρώπου;